Gorzów Śląski powstał najprawdopodobniej w związku z najazdem tatarskim na Polskę w 1241 roku. Mongołowie po bitwie pod Legnicą 9 IV 1241, w której zginął ówczesny książę śląski Henryk Pobożny wycofali się na Morawy, pozostawiając Polskę i Śląsk straszliwie spustoszone. Wówczas obserwuje się wzmożony proces lokacji wsi i miast na prawie niemieckim.
Można więc przyjąć, że Gorzów został założony w 1241 roku jako wieś lub nawet miasto, albo też, że w tym roku założony został gród w Gorzowie; w dokumentach jednak brak uzasadnienia na tę datę. Pierwszy dokument dotyczący grodu pochodzi z roku 1294, w którym Gorzów był już miastem.
Pochodzenie nazwy Gorzowa jest również niejasne; najczęściej tłumaczona była od położenia na pagórku (górze) lub pogorzeliska wskutek częstych pożarów.

Przynależność miasta na przestrzeni dziejów pod względem administracyjno-prawnym:
- w latach 1294 -1312 - należy do księstwa głogowskiego
- w latach 1312 -1323 - należy do księstwa namysłowskiego
- w latach 1323 -1335 - należy do księstwa legnickiego

Rok 1335 to data, która może być uważana za formalną, graniczną datę odpadnięcia Gorzowa od Polski - Gorzów podzielił tu ogólny los Śląska. Kazimierz Wielki zrzekł się Śląska na rzecz Jana Luksemburczyka w zamian za zrzeczenie się przez tego ostatniego pretensji do korony polskiej oraz w celu rozszerzenia sojuszu czesko-krzyżackiego.

Król Kazimierz Wielki próbował później Śląsk odzyskać i próbował nawet wojną z Luksemburgami o tę ziemię w oparciu o księstwo Bolesława II, księcia świdnicko -jaworskiego, jedynego spośród książąt śląskich, który chciał wytrwać przy Polsce.

Wojna ta skończyła się jednak niepowodzeniem króla polskiego, wyrazem czego był pokój w Namysłowie podpisany 22 XI 1348 roku, który Śląsk pozostawił w rękach Karola IV, króla czeskiego (od 929 roku Czechy uznały się lennikami Niemiec) i cesarza niemieckiego.

Do 2 II 1499 Gorzów pozostawał praktycznie w rękach książąt opolskich. Oto w tym dniu Jan II, ostatni Piast opolski sprzedał Gorzów wraz z okolicznymi wioskami ( Jamy, Kościeliska, Więckowice, Goła, Budzów, Nowa Wieś, Pawłowice ) za 850 węgierskich florenów rycerzowi Hansowi Frankenbergowi z Proślic koło Kluczborka.
Pod względem państwowym Gorzów dzielił los całego Śląska. W roku 1469 zagarnięty został przez Macieja, króla węgierskiego, w którego władaniu pozostał do jego śmierci w 1490 roku. Następnie Śląsk przechodzi w ręce Władysława Jagiellończyka, króla czeskiego i węgierskiego, najstarszego syna Kazimierza Jagiellończyka, króla polskiego.

Stan prawny Śląska nie był uregulowany: nie wiadomo było, czy jest lennem Czeskim czy Węgierskim. Niekorzystny dla Polski układ w Wiedniu z 22 VII 1515 roku spowodował, że Czechy i Węgry, a wraz z nim cały Śląsk, dostał się w 1526 roku w ręce Habsburgów; w ramach tej monarchii Śląsk pozostawał do połowy XVIII wieku.

W wyniku tych wojen Śląskich: 1740-1742, 1744- 1745, 1756- 1763 między królem pruskim Fryderykiem Wilhelmem II a carycą austriacką Marią Teresą Śląsk, z wyjątkiem cieszyńskiego, został oderwany od Austrii i przyłączony do Prus, które w następnym wieku pod swoim berłem doprowadzą do zjednoczenia Niemiec i powstania II Rzeszy.
Rozpoczął się wówczas konsekwentny proces germanizacji.

Niestety tradycje polskie były tak silne że według danych statystycznych z roku 1895 dotyczących szkolnictwa w obwodzie szkolnym obejmującym Gorzów- miasto, Gorzów- wieś (1 I 1929 zniesiono odgórny podział na Gorzów wieś, Gorzów-majątek wcielając wszystko do miasta), Karłów, Zofiówka i Więckowice; na ogólną liczbę 282 uczniów, dzieci polskie stanowiły 172 uczniów, niemieckie 64, żydowskie 12 i dwujęzyczne 34.

Statystyka ta zgodna jest z urzędowymi danymi niemieckimi według spisu ludności z roku 1890. W roku tym na tysiąc mieszkańców powiatu Olesno Niemcy naliczyli 864 Polaków. A więc 86% ludności powiatu było ludnością polską.

Wreszcie 19 I 1945 (piątek) po przejściu frontu wschodniego (piąta gwardyjska Armia gen. Rybałki przekroczyła rzekę Prosnę, która stanowiła granicę między Polską a (Niemcami w okresie II Rzeczpospolitej) Gorzów jako pierwsze miasto Śląska wraca w granicę państwa polskiego. Do powiatu oleskiego należy w okresie 1945-75 i ponownie po przywróceniu powiatów od 1999 roku. Gdy idzie o województwo, początkowo tj. w okresie 1945-50 należymy do województwa śląsko-dąbrowskiego, następnie do 1975 w województwie opolskim, w okresie 1975-98 do województwa częstochowskiego.

Po 23 latach w związku z kolejną zmianą podziału administracyjnego, wraca Gorzów Śląski do prastarej dzielnicy Śląska Opolskiego i województwa opolskiego.

Obecnie przedstawiamy historię Zespołu Szkół w Gorzowie Śląskim.

Początkiem oświaty ponadpodstawowej w Gorzowie było Gimnazjum Dorosłych (wieczorowe) dla klas I i II. Uroczyste otwarcie odbyło się 10 IX 1945 r., zakończenie 28 VI 1946 r. Klasa ta funkcjonowała przy szkole podstawowej.

Decyzja o przekształceniu 7-klasowej powszechnej Szkoły Podstawowej w Szkołę Powszechną stopnia Podstawowego i Licealnego zapada 20 VIII 1948 r. I tak oto w 1951 roku odbyła się w gorzowskim LO pierwsza matura, do której przystąpiło 21 abiturientów.

W związku z ciągle rosnącą liczbą uczniów powstała pilna potrzeba powiększenia bazy dydaktycznej, gdyż istniejąca szkoła (oddana do użytku 12 XI 1928 roku -Gorzów znajdowała się wówczas w granicach państwa niemieckiego) nie była w stanie wchłonąć roczników powojennego wyżu demograficznego. Obecny kształt budynku powstaje w 1953 roku gdy oddano do użytku dobudowaną (większą) część - oficjalne przecięcie wstęgi nastąpiło 18 X.

Budynek podzielono kondygnacjami: parter i piwnice dla potrzeb szkoły podstawowej, zaś piętro dla liceum. W piwnicach znalazła także swoje miejsce kuchnia i stołówka internatu liceum. W 1984 roku ZS otrzymuje obecne lokum, przypomnijmy, że w budynku tym mieściło się do 1972r. Państwowe Nadleśnictwo; po jego likwidacji budynek ten otrzymała Zbiorcza Szkoła Gminna, gdzie czas jakiś funkcjonowało szkolnictwo specjalne i mieszkania dla nauczycieli.

Przełom w koncepcji polityki oświatowej związany był z nowym podziałem administracyjnym kraju w 1975 r.-gmina Gorzów znalazła się w nowym województwie częstochowskim. Otóż władze polit.-ośwat. województwa postanowiły rozwiązać LO, a na jego miejsce utworzyły Technikum Mechanizacji Rolnictwa i później Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa. Do tego typu szkoły nabór rozpoczął się w 1977 r.

Następnie w 1979 r. decyzją władz kuratorium i gminy doszło do połączenia klas gorzowskich z Państwowym Technikum Rolniczym w Pawłowicach (gm. Gorzów) - dało to początek Zespołowi Szkół Rolniczych w Gorzowie, który w styczniu 2003 r. przyjął nazwę Zespół Szkół. Dużym wydarzeniem było oddanie w 2001 r. nowej, pięknej sali gimnastycznej, która służy także gimnazjum i środowisku gorzowskiemu.